چه‌قدر بده که ببینی در لحظه لحظه‌های زندگیت چه کارها که نمی‌تونی بکنی ولی سهمی که خودت از این لحظه‌های غیرقابل برگشت زندگی استفاده می‌کنی، یه نگاه خیره به خودت تو آینه باشه، با دستایی که تکیه‌گاه چونه شده و چند تا آه و ذهنی که فقط به تعداد اشکایی که از گونه‌هاش می‌لغزه معطوفه!!
نه اینکه بگم هیچ وقت ِ خدا غصه نخور! نه! ولی واسه‌ش تایم تعیین کن. وقتی حال‌ت بده، نسبت به بد بودن حال‌ت، به خودت زمان بده... واسه مشکلات کوچولو یکی دو ساعت و واسه چیزی که اوجشه و خیلی غیر قابل تحمله دو سه روز! بعد اون قسمت احساساتی شخصیتت که کاری جز آه و حسرت نمی‌کنه رو بذار کنار و قسمت منطقی شخصیتت رو غالب کن...
زندگی کن! زندگی! خیلی وقتا سبک زندگی کردن ما از مردگی هم بدتره!
بی‌خیال بابا! بخند و بگذر...
عالی بود... موافقم... خیلی...
غصه آدمو پیر می کنه... همه تو زندگیشون مشکل دارن ولی بهترین راه به جای غصه خوردن اینه که اون مشکلو درک کرد و یه راه حل خوب واسش پیدا کنیم.... ناراحت شدن و غصه خوردن بعضی موقع نیازه ولی همون طوری که شما گفتی باید براش زمان تعیین کرد...
مرسی از مطلب خوبت